Bir gece karanlýðýnda Sessizliðin pençeleri altýnda, Nefes almaya çalýþýrken, Kulaklarý saðýr edici bir tebessüm, Karanlýðý yararak, Ellerime paslanmýþ bir kelepçe vuruyordu. Ýçimden "Bu nasýl bir rüya?" dedim. Ama!
Sabaha ulaþmadan, Mavi bir gökyüzü hediye etmiþsin bana.
Merhaba. Mavi gökyüzümün sahibi. Merhaba...
Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil ÖZLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.