Anladým ki susmak gerekiyormuþ týpký senin gibi. Yalnýzlýðý ayaklarýn altýna alýp, Uzaktan uzaða seyretmek gibi, Sadece susmak varmýþ, zamanýn aktýðý gibi.
Karanlýk gecenin girdabýnda sessizliðe bürünmek varmýþ. Tam da güneþin yakýcý sýcaklýðýnýn geldiði zamanda susmak. Herkesin gözlerinin içine bakýp, bir þeyler anlatmak Anlamadýklarý halde sana bakmalarýndan, çekinmemek varmýþ.
Susmak varmýþ, susmak... Yalnýz ve bir baþýna kaldýðýn anlarýn dýþýnda Herkese inat susup, Gözyaþlarýný döküp, Kimsenin anlamasýný beklememek varmýþ.
Susmak varmýþ, susmak,.. Azarlanmýþ çocuk gibi, Gökyüzünü aydýnlatan güneþ gibi, Geceye dost olan ay gibi, Gözlerinin içindeki Aþk gibi, Toprak gibi, Gül gibi, Çaðlayan ýrmaklar gibi.
Ve aslýnda; Kefene sarýlmýþ bedenler gibi, Susmak varmýþ....
Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil ÖZLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.