Issýz ve yalnýz yürüyen bir adam görüyorum. Hayalleri yýkýlmýþ, sessizliði artmýþ... Küçük adýmlarla, dünyasýna yaklaþýyorum. Soðuk kelimeleriyle, günden güne çürüyormuþ.
Adýmlarýyla dökülen, kar beyazý saçlarýnda, Çatlamýþ dudaklarýndan dökülen, kelimelerinde, Yalnýzlýðýn eseri olan, karanlýk gözlerinde, Iþýksýz bir dünyada bugünden yarýnlara yol alýyormuþ
Ýlerleyen adýmlarýnda ulaþýyor, sabah ezanýna. Þahid oluyor, yüreði kanayan bülbülün aþkýna, Musalla taþýnda yatan, kelebeðin ömrüne. Ýçten gelen Fatihalarla veda ediyormuþ.
Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil ÖZLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.