Kim Bilir Nerede?

Þehrimin her köþesi yaðmalanmýþ
Barakalar yakýlmýþ, yýkýlmýþ
Ýçinde gecesi de yaþanmaz, gündüzü de
Gözlerimden dökülür pare para nurlar.

Soðuk bir rüzgar esiyor þehrime
Yalnýzlýk fýþkýrýyor toprak
Savruluyor oradan oraya kuru bir yaprak.
Hayalleri üþüten bir gece üþüþüyor þehrime.

Ben Mardin’in taþ evlerinde seyre daldým gözlerine
Urfalý bir çocuðun ’’ acý isot getir aðey’’ dediðinde gördüm samimiyetini
Uþak’ta halý iþleyen kýzlar geldi aklýma.
Elleri sen gibi narin deðil ama,
Ýþledikleri halýda senin ellerinin izini gördüm.

Diyar diyar dolaþtým senin izinden.
Gözümü bir açtým ki,
Güller diyarýndayým
Her yer sen kokuyordu.
Senin kokunu almýþ tüm güller...

Þimdiyse gözyaþlarýný seyre dalýyorum.
Ýrili ufaklý daðlarý delmiþ çukurcuklar oluþturmuþ baksana.
Göller yöresinden bakýyorum sana
Niye gözyaþlarýný baðrýna basýyorlar ki?

Ýstanbul eþsiz güzelliði duruyor karþýmda.
Kýz Kulesinden ayrý kalmýþ Galata Kulesi
Boðazýn maviliði ile gökyüzünün maviliði karýþýyor ellerime
Yedi tepe üzerinde kurulan camilerde iþitiyorum ezan-ý Muhammed’i.
Beni çaðýrýyorsun,
’’Gel hemhâl olalým secdede.
Sen, ben ol; ben, sen olayým gönülde.’’

Bir gidiþin ardýna düþüyor hayallerim.
Ve þehir þehir dolanýyorum,
Bugün Þýrnak’tayým, Van’dayým, Kars’tayým...
Yarýn Denizli’deyim, Manisa’dayým, Aydýn’dayým...
Diðer gün kim bilir nerede?


Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın: