Günü Gelmemiş Aşkın Yalnızlığı...

Geceye karanlýk bir sukunet düþüyordu
Gözyaþlarý sessiz sessiz akýyordu
Buðulu camlara adýn yazýlýyordu
Kimeydi bunlar, günü gelmemiþ aþk için mi, yalnýzlýk için mi?

Dökülüyordu dilden, gecenin karanlýðýna aþaðýlayýcý sözler,
Bir bir hakaret dolduruyordu, denizden hareket eden gemiler.
Saðýr olmuþ gözler, nefret yüklü kelimeler, aþk yoksunu cümleler...
Kimeydi bunlar, günü gelmemiþ aþk için mi, yalnýzlýk için mi?

Sýrýlsýklam olmuþ, gecenin parýldayan yýldýzý.
Baðrýna hançeri saplamýþ, karanlýðýn kameri.
Kýzýl bir örtü kaplamýþ, kuruyan bu gülü.
Nedeni neydi, günü gelmemiþ aþk için mi, yalnýzlýk için mi?

Kýrýk bir testiyle sundum özümü,
Gözyaþlarýyla zulme uðrattým gözümü
Daðlara, taþlara, þiirlere yazdým sözümü
Kimeydi bunlar, günü gelmemiþ aþk için mi, yalnýzlýk için mi?

Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın: