Misafir

’’Merhaba, hoþ geldin karanlýk dünyama’’
Misafirimsin, geçmiþte kalan mutluluðuma,
Yorucu ve ýstýrap dolu gecelerime,
Hoþ geldin, sefa getirdin adý aþk olan misafir.

Uzun bir destansý hikayedir geçmiþim.
Umutlar beslerdim, mutluluklar çizerdim.
O zamanlar pýnarlar, nehirler gibi coþardým.
Hoþ geldin, sefa getirdin adý aþk olan misafir.

Çocuktum o zamanlar, ne bilirdim sevdayý,
Karanlýklarla dolu olan, ýssýz gece yarýlarýný
Annem kapattý mý odanýn ýþýðýný?
Ben çoktan kurmuþ olurum hayalleri

Kimi gecelerimde doktor oluyordum.
Kimisinde dolandýrýcý bir hýrsýz kovalýyordum.
Hiç unutmam birisinde de ayakkabý boyuyordum.
O zamanlar çocuktum ne bilirdim yalnýzlýðý...

Zaman göz açýp kapatýncaya kadar geçti.
Nereden nerelere geldik, kimler geldi, kimler gitti.
Senin geliþin gibi geldiler, gideceðin gibi gittiler.
Hoþ geldin, sefa getirdin adý aþk olan misafir.

Nedeni bilmiyorum ama sen farklýsýn onlardan.
Geliþinle kurumuþ olan dudaðým kýzardý.
Sararmýþ yapraklar bir anda yeþillendi.
Kuyunun dibine çöken karanlýk aydýnlandý.

Sessizlik, yerini mutluluða, koþup eðlenmeye...
Umutsuzluk, her gün yerini doðan güneþe...
Sabýrsýzlýk, bitmek bilmeyen bir bekleyiþe...
Yaþayan ölü, yaþayarak ölmeye baþladý, geliþinle

Zaman nasýl geçip gitti anlamadým ki?
Suç bende mi, onda mý çözemedim ki?
Sadece onu sevmekle yaþamýþtým halbuki.
Hoþ geldin, hoþ gittin adý aþk olan misafir.

Sen nasýl bir misafirsin, söyler misin?
Geliþin bir anlýk, gidiþin bir ömür bu yürekte
Yalnýz geceler karanlýktý, þimdi gündüzlerde
Sen nasýl bir misafirsin, söyler misin?

Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın: