Aman Allahým...!!
Bir insan’a ’’Gitmek’’ bu kadar mý yakýþýrdý...
Kafasýný asfalta gömerek öyle bir gidiþi vardý ki sorma gitsin.!
Konuþamadý...
Bir insana susarak gitmek bu denli güzelmi dururdu,
sýrtýnda...
Belki dedim,anlatýr,
yüzü tutmadý konuþmaya...
Zaten yüzsüzdü’de...
Belki gitmese diye düþündüm,
ama yok gitmesi gerekliydi...
Benden sonra boþ kalan vitrinini dolduracaktý,
yeni yeni ’’Adam’larý doldurmalýydý...
Nedenlerini sormaya korkuyordum,
ki anlatacaðý bir sürü yalan olacaktý,
zýrvalayacaktý...
Siktir et oðlum dedim.!
Aslýnda gitmese olurdu...Daha insan olmasý gereken önünde bir zaman dilimi vardý zira...
Dursaydým eðer o ’’Aþk’ta;
hüküm giymemek elde olmayacaktý...!
Giderken çýkan ayak sesleri kulaklarýmýn örsü’ne tecavüz ederken,
gün gelir sende bomboþ ceplerine koyacaksýn.!
Ardýndan sana sarfettiðim afilli sözlerimi,küfürlerimi...!
Ben aslýnda insanlara küfretmedim...!
Onlar alýnganlýk ettiler;
ki bazýlarýnda mükemmel durdu...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.