Kapýyý kýzkardeþi açmýþtý,
utangaç bir ses tonumla;
Bugün nasýl ablan,
diyebildim....
Sustu ve gözleriyle üst kattaki odasýný iþaret etti...
Evleri ahþap tý,
dededen kalma ve nostalji yaþamak için bire birdi...
Merdivenlerden aðýr apýr çýktým,
odanýn kapýsýnýn önünde derin bir nefes alýp,
içeriye sessizce girdim...
Baþýný yastýðýndan küçük bir hareketle çevirip,
’’Hoþgeldin Dünyam’’ dedi usulca...
Yanýna oturdum,ellerinden tuttum,
alnýna bir buse ile ayný anda ’’Hoþbuldum Gülüm’’ diyebildim...
Masaya takýldý gözüm,
bir bardak su ve yanýnda kapsülünde duran,
ilaçlar....
Neden almadýn,diye sordum...
Býktým artýk ilaçlardan,
hiçbir faydasý seni gördüðüm an kadar beni iyi hissettirmiyor dedi...
Sustum...
Sözlerini o kadar içten ve baðýrarak söyledi ki,
kendide farkýna varýnca birden sustu,
gözlerini gözlerime öyle bir dikti ki...
Nefes alýp vermesi hýzlanmýþtý,
ve gözlerinden yaþlar akmaya baþlamýþtý...
Yanýna oturup sýksýký sarýldým.
Kokusunu ciðerlerime çektim,
saçlarýndan kokladým,
iki gözünün tam ortasýndan öptüm...
Artýk bende aðlamaya baþlamýþtým,
hýçkýrýklarla ikimizde odanýn sessizliðini bozmuþtuk...
’’Böyle olmamalýydý’’ dedim usulca kulagýna...
Baþýný göðsüme bastýrýp,
parmaklarýmda düðüm olan okþadýðým saçlarýndan öptüm.
Avuçlarýma yüzünü alýp gözlerine baktým.
Gözkapaklarý yorðunlugundan kapanýyordu...
Yýllar sonra ilk defa bu denli gözyaþý döküyordum.
Gözyaþlarýmý elimle sildim ve yüzüne dönüp,
içimden düþen kýrýk sözlerimle dedim ki;
’’Ben seni cennet’im bildim.
Ve geçmiþimi zayi ettim...
Evvelim,ezelim,
mabedim sensin...
Sen gözümde bir gonca ’’GÜL’’sün...
Dikenlerin deðil canýmý,
içimi dýþýmý parçalasýn...
Sen Sevdiðim Kadýnsýn...’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.