Ýstanbul gibiyim bu aralar yar... Yükünü tutan koyvermiþ iskele alabanda diyerek umman’ýma... Yedi tepemden bakanlarda olmuþ,yedi dilek tutmuþlar; ki hiç biri gerçekleþmemiþ... Ve gece luzumsuzdu, Boðazýmda karaya oturmuþ’sun,yakamaozlar vurmuþ yürek güvertene... Nede ihtiþamla oturmuþsun içi-me... Bana yabancý olduðun maskeni takmýþsýn yine... Ýçimde’sin ama;çehren deðiþmiþ yar... Kýzýldeniz misali,BENÝM umman’ýmda bir YABANCISIN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
rafet42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.