Düþlerimdeki masalýn kahramanýydýn...
Hep kazanýrdýn verdiðin mücadeleleri,gece yarýlarýnda...
Aklýmýn en çýrýlçýplaklýðýyla anadan üryan bende sen idin...!
Kalbime girdin,
týpký kazanýlan savaþta esaret alýnan bir þehrin,
yýkýlmaz kale’sine girer gibi...
Yýktýn yýkýlmaz bildiðim, gönül sur’larýmý...
Ýlk günler y(k)anýmdaydýn...
Sonraki an’larda bilinmezliklerde, hiç/liklerde...
Önce kalbini çektin sinsice içimi kanata kanata...
Kalbin’in vekâleti kimdeydi bilmiyorum ama,
çok iyi iþ çýkardýn.
Bana kendini yazdýrdýn þiir oldun artýk satýr satýr.
Sen varsayýmdýn zaten bende bir vardýn bir yoktun içimde.
Ýçimden sana kadar saydým, gözümü açýp kapayýncaya kadardýn.
Þah damarýma en yakýn olan/dýn...
Kestim kopardým bileklerimden artýk senden bana kalan k(a)nýmý...
Þimdilerde yoksun / ya;
Seni hiç’e saydým.....
(Hiç’lik makamýndan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.