Ceplerimde aþk kýrýntýlarý, Elimde avucumda kalan tedavülden kalkmýþ birkaç kuruþ ‘seni seviyorum’la,hayata tutunmaya çalýþan, bir serseri mayýn misali, nerde ne zaman patlayacaðý belirsizlikler içindeyim... Demem o ki; maaþ la çalýþan, bordrolu aþk kölelerindenim. Aslýnda kabahatin büyüðü bende, Kadýnlar þiir yazaný deðil, yazdýran kadýn’larý severler, derlerdi epey zamandýr... Aslýnda kocaman bir yalan.! Adýna ne þiirler yazdýklarým oldu, hani nerde bir allahýn kulu ?? Ne de olsa deveyi diken, insaný da … vesaire vesaire vesaire… küçük emrah edebiyatý olmasýn ama, Ben seni’de , insanlarýda çok sevdim be...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
rafet42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.