Ve ayrýlýrsýn..! Kanýn çekilir,nefesin kesilir, yutkunamazsýn...! Birileri çýkýp sorar; Neyin var , nasýlsýn ? Ýyi deðilim dersin; gözlerine bakarak, her geçen gün terkedilmenin peydahladýðý intihara doðru yürüyorum ,demek istersin diyemezsin...! Yarana tuz basarsýn,yaralarýný saklarsýn... Ýzlediðin film’lerdeki öpüþme sahnesinde aðlarsýn, ve sanki sana inat etrafýnda birbirlerine sarýlmaktan elleri terleyen insanlar görürsün,onlara imrenerek bakýp, koca bir ’’Vay be’’ bizde bir zamanlar böyleydik dersin, içinden hakýrarak , sessizce... Günde 3 paket sigarayla zehirliyorsam kendimi, kime ne.!? Belliki sigaramýn dumanýnda yar-i görüyorum, sana ne...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
rafet42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.