SONSUZ İNSANIN GİRİŞİMİ
(...)
ve iþte evim
ormanlar kokularýyla dolduruyorlar yine
arabayla taþýndýðý bu yerden
parçaladým yüreðimi ayna gibi geçip gitmek için içimden
iþte yüksek pencere ve aðaç bedenlerini düþüren balta olandan
kalan kapýlar
rüzgar kalaslara astý belki
derin aðýrlýðý kendisini unuttuðunda
dans ediyordu gece aðlarýnda
hýçkýrarak uyanýyordu çocuk
anlatmýyorum mutsuz sözcüklerle söylüyorum
alacakaranlýðý dilimliyor yine yapý iskeleleri
ve camlar ardýnda yaðdanlýðýn alevi
bakmak içinde gökten yana
gece düþüyordu cam taçyapraklar olarak
fýrtýnaya götüren yolu izledin sen
ne istiyordun ne koyuyordun ölürken sýk sýk
sýk sýk
bütün nesneler çýkýyor büyük bir sessizliðe doðru
ve o güvertesinde eðilmiþ umutsuzdu
acýlý bir çiçeði tutuyordun
taçyapraklarý arasýnda dönüyordu günler
yenik pilot papatyalar
yenik gölge terk etmiþ karýþtýrýyordun
son sýnýrlarýn metalini
orada bekliyordu saatin
yine de þafak yükseldi topraðýn kadranlarý üzerinde
günler birdenbire týrmandýlar yýllara
iþte yürüyen yüreðin bitkinsin
olmayan mevsimi uðurlayan kuþlarý tutuyorsun yanýnda
kabul ediyorum gðü bakýyorum en derinine düþünüyorum
belirsizlikle oturmuþ da bu kýyýya
ey sular ve kaðýtlarla dokunmuþ gök
kendi kendime konuþmaya baþladým alçak sesle
gitmemeye kararlý köklerimin terlemesiyle sürüklenerek
kýpýrtýsýz bu mavi dillere aç gemi gibi
titriyordun balýklar izlemeye baþladýlar seni
bu susuzluk anýný büyüklükle þarkýya dökmekti isteðin
þarký söylemek istiyordun
oturmuþ odana þarký söylemek istiyordun o gün
ama bir çanda gibi soðuktu hava yüreðinde
sayýklayan bir halat bozacaktý soðuðunu
bacaðým uyuþtu bu pozisyonda
þarký söyleyerek konuþtum onunla yüreðim bana ait
gökyüzü sesli damlaydý ve büyük sessizliðe düþüyordu
kulak kabartýyorum ve zaman okaliptüs gibi
þarký söylüyor kendinden geçmiþ þurda burda
ýslýk çalan bir hýrsýzý barýndýrarak
vadilerin sýnýrlarýnda durdurdum atýmý
ürkmüþ kaygýlý kýpýrtýsýz iþemeden
o anda yemin ederim ey göðün zayýflýðýnda capcanlý
sepetin hoþnut balýkçý gibi gelen gece
kimden satýn aldým o gece benim olan yalnýzlýðý
rüzgara ayaðýna çabuk olmayý emir veren
tamamlanmamýþ yapraklar içinde soðuk çiçeðine
fýrtýna diyorsan bana ve yankýlanýyorsan uzaktan
bir tren gibi ayaklarýmýn dibine düþmüþ
sana kan uyurgezeri diyen hüzünlü dalga
gidiyordun bazen þafaðý aramaya
tanýyordum seni ama uzakta açýkta
gözlerine eðilip yitik gemi demirini arýyorum
iþte senin tuttuðun
sedef kollarýnda açmýþ
bitirmek için daha ileriye gitmeyi býrakmak için
övüyorum seni bunun için yüreðimi izleyen
tersine kaldýrarak gözleri
seni geri dönüþ belirtilerinde arýyorum
ormanlarýn sessizliðinde gibi uyuyan kuþlarla dolusun
kýrgýn zambak aðýr taçyaprak baþka yerlere bakýyorsun
seninle konuþtuðumda acý benimsin kadýnýmsýn öylesine uzak
sýklaþtýr adýmlarýný sýklaþtýr ve yak ateþböceklerini
(...)
geri ver bana büyük gülü gittiðim þeyleri eþit düþündüðüm
bu dünyaya taþýnan susuzluðu
gece önemli ve hüzünlü ve burada þikayetim
uzun sularýn gemicisi birdenbire
bir martý þakaklarýnda büyüdüðünde
yüreðim daha bir güzelleþir
gri ayaðýnla damganý vur bana uzaklýkla dolu
acý okyanus kýyýsýndaki yolculuðun ya da bekle beni
bir menekþe gibi uyanýr sis
sevgili gecede aðacýna bir çocuk týrmanýr
meyvelerini çalmaya
ve kertenkeleler fýþkýrýr aðýr yeleðinden
o zaman gün atlar arýsýnýn üstünden
ayaktayým ýþýkta nasýlsa öðle zamaný toprakta
her þeyi sevecenlikle anlatmak istiyorum
iþte sen kötü mevsimlerin nöbetçisi
kaygýlý balýkçý býrak beni süsleyeyim örneðin
meyvelerden tatlý bir kemerle hüznünü
bekle beni gittiðim yerde ah iniyor gece
yemek okyanusun gemici türküleri ve bekle beni
sana ilerleyerek bir çýðlýk gibi geride kalarak
bir iz gibi oh bekle beni
bu son gölgeye oturmuþ ya da yine ondan sonra
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.