Halkým ben, parmakla sayýlmayan Sesimde pýrýl pýrýl bir güç var Karanlýkta boy atmaya Sessizliði aþmaya yarayan
Ölü, yiðit, gölge ve buz, ne varsa Tohuma dururlar yeniden Ve halk, topraða gömülü Tohuma durur bir yerde Buðday nasýl filizini sürer de Çýkarsa topraðýn üstüne Güzelim kýzýl elleriyle Sessizliði burgu gibi deler de
Biz halkýz, yeniden doðarýz ölümlerde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Pablo Neruda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.