Ben bir paryayým ölüme köle Gidebilecek kaç sýðýnak belirlediysem Hepsi yerle yeksan olup Antik bir þehir gibi Yýðýldýlar yerin içine
Bilmiyorum nerdeler?
Þimdi söyleyin mülteciler Kaçtýðýnýz yerler kimin içindi Ve sahibinden baþka kimlere meyleder…
Sadece ölüme tahammülüm var Koþup peþinden gidemediðim Kýrýk ayaklarým yüzünden Takamadýlar prangalarý ayak bileklerime Fikrimi sakladýlar ve bekle dediler Þimdi söylesin sinek kuþlarý Gagalarýyla ulaþabildikleri en güzel çiçeklerin Fikirlerini ben gibi alýp nereye gittiler
Ne eksik bir sabýka ne eksik esirlik, ömür içinde…
Sadece rüzgâra tahammülüm var Bana unuttuðum ve güzel olan her þeyi hatýrlatýyor. Gözlerini ve ellerini Karanlýða bakarkenki o en siyah hallerini Usumda yankýlanýyor akýl edemediðim her þey Ve önüme ölüm yaðýyor rüzgâr içinde.
Bu ne büyük bir felaket Bu ne büyük bir tayfun Ve bu ne büyük zefure Kulaklarým yýrtýlýyor Surlar çýðlýk çýðlýða Ölümler acý içinde…
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsyantus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.