Yýkýlýr taþ duvar
Altýnda kalýr börtü böcek fikrim
Bir çiçeðe hala inanabilmek için
Örülür yeniden o güzel iklimler
Ve kim unutmak isterse sevdiðini
Kalbinde kanayan bir taþ taþýr.
Bir köþesinden tutup þu zamanýn
Uykularýma sürüklüyorum aklýmý
Bir korku tünüyor, ellerim kýrýlmýþ þiirden
Bir boþluk düþüyor gölgeme, upuzun bir düþ
Taþ duvar yýkýlýr
Altýnda kalýr sesim
Soluðumda toprak kokusu.
Belleksiz bir yol uzanmýþ gözlerime
Aðýrlýðý bir avuç gözyaþý, sabýrdan yoksun
Almýþým ölümlerimi sarý bir yaðmurda
Vurmuþum sýrtýma yakamozu, gitmelerin rüyasýndayým
Soluðumda solmamýþ tek gül yok oysa
Taþ duvar yosunda
Zamaný artýk bir mezar taþý taþýr.
Yýkýlýr taþ duvar
Örülür yeniden geçip giden zaman
Eski bir söz kalýr ruhumun dimaðýnda
Kurur gözlerim, kör bir avuntu kýrýlýr kalbimde
Kalbim dediðim kimsenin uðramadýðý bir sokak
Bir taþ, bir aðaç
Ve yeminler olsun ki zamansýzlýða
Unuttuðum ne varsa kusacaðým yalnýzlýða.
Nedim Kardaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.