Ne vakit bir yangýn görsem
Karýncalarý düþünürüm
Suyu düþünürüm
Sonra Tanrýya bir hikaye yazdýrýrým
Annelerin gözyaþýndan.
Tanrým Tanrým
Bu acýya bir dil ver
Suskunluðu yýpratýyor kalbimi
Ellerim isimsiz bir ceset gibi
Kenetlenmiþ sonsuzluða.
Týrnaklarýný saplamýþ kanýyor görmelerim
Bakmalarým karanlýk
Sevgim bir yama gibi sesimde
Tanrým Tanrým
Beni baðýþla
Umudun bütün çiçekleri soldu gönlümde.
Çiçeksiz ölmesin kimse
Ne güzel duadýr dilimin altýnda epeydir
Ah Tanrým
Kader güzellemesidir bu mavi zincirler
Soluðumda ölümün ucuz kahkahasý
Ve hiçliðin.
Saçlarýmý okþamalý annem
Dudaðýmdaki mührü kýrmalý tutunduðum
Azalýp azalýp bir mermer taþýna
Darýlýp darýlýp huzurun kuþuna
Ah Tanrým ölmeyi aklýmdan çýkarýp
Yeniden baþlamayalým yaþamaya
Karanlýðýn hýncýndaki kibrit ucunda.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.