Kalbim acýyor anne
Hayat denen inadýn pençelerinde
On yedi yaþým kanýyor hala
Biraz asi büyüttü beni ihanetleri sevilenin
Biraz da serseri
Yudum yudum içtim kahrýný bu kör yokuþlarýn
Dudaklarýma çivilediðim ayetlere sakladým günahlarýmý
Sustum, dilim sýðmadý öfkeye.
Fazlasý göz çýkaran bir umut bu da
Gözlerime sürüyorum tuzlu yaðmurlarýný Tanrýnýn
Kalbim incindi anne
Söylediklerim hangi daraðacýnda asýlý kaldý saðýrlarýn
Sustuklarým hangi ölünün devasa türküsü
Ne yollar bitiyor anne ne yýllar
Hazin bir kabuðun altýnda küflendikçe macera
Durgun bir suya vardým söyledim ahvalimi
Gerisi balçýk ve bulanýk sevda.
Caným aðrýsýz bir günde alýnýr da bir gün
Ölüm o vakit koymaz adama
Gülümseyerek ölmek isteyen bir insana ne çok yakýþýr hayat hem
Anne kalbim yanýyor
Çocuklar dýþarýda piç bir kurþuna devriliyor
Ve ben nefes alýp verebiliyorum bu cehennemde
Çok þeyi öldürdüm çaresizliklerimde
Beni öldürecek çok þeyi anne.
Kalbim sýzlýyor anne
Karanfil kokusu serptim gülüþüme bu yüzden
Anlamsýz kitaplar okuyup duruyorum
Ýyi deðilim ve dýþarýda iyi olan çok þey var
Dýþarýda dediðim sýrat, dýþarýda dediðim kýyamet
Soðuk duvarlara veriyorum sýrtýmý
Artýk zatürreden korkmuyorum anne
Üstüm de açýk, ayaðým çýplak
Baðýrsam anne, bir baðýrsam
Öldürecek düþlerimi komþumun huzurlu uykusu.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.