Sessizce yarasýný kaþýyordu
Karanlýkta bulabildiði tek þeydi
Soluðu yaþadýðýný, karanlýk ise ölümü anlatýyordu yalnýza.
Düþbaz bir kahkahanýn ardýnda
Sisli bir geceyi saklýyor düþüncem
Penceremin dibinde ölü bir huzur yatýyor hala
Sakýncalý bir düþtü gözlerine sarýlývermek
Türküsünü gezdirip gözyaþýmda unutuluþun
Biraz daha yürüyordum kendime
Uçurum diplerinde taranmýþ saçlarýný öpmek
Ve apansýz sana uyanýþým
Susuþlarý aþk sanmak gibi bir telaþ sadece.
Sessizce yarasýný kaþýyordu
Ýsyanda bulabildiði tek þeydi
Yalnýzlýðý hüznünü, hayat ise ölmediðini anlatýyordu þaire.
Kalbim aðlamayý öðrendiðinden beri
Gözlerimin dilinden dökülmüyor sarý sýcak kelimeler
Parçalarýmý biriktirip hiç düþünmedim birleþtirmeyi
Paramparça yaþamak bir paydýr çünkü
Günahlarýnýn nehrinde karanlýktan yýkanmak
Saðýr dudaklarýmýn sýzýsýný anlatmak içindir belki de
Ellerini bulabilsem, açýp yaradana ellerimi dileyeceðim
Yitirilmiþ zamanlar ve mekanlar kalbime aðýr geliyor artýk
Çýkmýyor can, uyandýkça sana
Yandýkça yokluðuna.
Sessizce yarasýný kaþýyordu
Hiçliðinde bulabildiði tek þeydi
Sesi çaresizliðini, sessizliði geçmiþini anlatýyordu yalnýza.
Ah kelimeler yetmiyor artýk
Kar altýnda kalmýþ bir memlekete topraðýn diriliþini
Üþümüþ yanlarýmdan kýskývrak yakalýyor acý
Hýrpalýyor umudumu gürültüsü çakma þairlerin
Yüreðim aðzýma geliyor, susuyorum
Çölüne susamýþ su gibi çatlýyorum orta yerimden
Özlemek belki de bir baþka sözcüklere sýðýnmalý
Kaçmalý bu küflü beyinlerin ve türkülerin makamýndan
Seni küçük bir masala sýðdýramadým sevdicek
Sessizce yaramý kaþýyýp þimdilerde
Yokluðundur bulabildiðim tek þey
Ömrüm seni, yokluðun ölümümü anlatýp duruyor yedi göðün rabbine…
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.