Sudaki yangýn,
Ne vakit dile gelse,
Uzuyor ömrü yaranýn
Siyaha muhtaç oluyor gözleri insanýn.
Kavak sesleri
Uyandýrýyor yalnýzlýðýný hatýrlamanýn
Unutmanýn dünyasýnda mülteci bir uyku
Sýzýyor siyahýn hayret þerrine.
Ne bir incelik var þu hüzünde
Ne kahýrda aklý selim bir ezber
Düþünce insan, kendi ardýna
Sonsuzluðunu siyahýn, yüklenip duruyor.
Ah siyah, ah siyah
Görüp de inanamamanýn seyyahý
Ahý, uçurumun aðzýndaki insanýn
Ölümün esvabý, hayatýn kör aðrýsý.
Bardaðýn boþ yaný bu umut
Dolu dolu gençliðin yamalý bohçasý
Ne vakit düþse tuvaline sonbaharýn
Yüzü çirkin, aynasý kýrýk, derin bir yatak.
Yangýndaki rüzgar
Ne vakit çýldýrsa
Kýsalýyor týrnaðý ýþýðýn
Paramparça oluyor siyahýn insaný.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.