Web Zaman Damgası

BU SOKAĞIN ÇOCUĞUYUM

BU SOKAĞIN ÇOCUĞUYUM (889)
Anne sevgisi mi nedir, ben onu hiç bilmedim
Evimiz köprü altıdır, yatak yüzü görmedim
Her çocuğu kıskanırım, utancımdan demedim
Burada büyüdüm ben, bu sokağın çocuğuyum

Annem beni bıraktığın da, adımı bilmedim
Kışları çıplak ayak gezdim, üşüdüm demedim
İşte bu sokak ta yattım, sıcak yüzü görmedim
Burada büyüdüm ben, bu sokağın çocuğuyum

Hep canım yaktılar, ağlamayı hiç bilemedim
Her zaman dayak yedim, acı bile duyamadım
Hep karanlık ta yaşadım, ışık yüzü görmedim
Burada büyüdüm ben, bu sokağın çocuğuyum

Biri gelip yediğim lokmayı, elimden çaldı
Bir simit bile benim olmadı, büyükler aldı
Hep çalışıp kazandım, onu da başkası çaldı
Burada büyüdüm ben, bu sokağın çocuğuyum

Birileri ad koymuş bana, hiç anlamam ki ben
Bu hayatı kimselerden, satın almadım ki ben
Onlar reva gördüler, ne olsa anlamam ki ben
Burada büyüdüm ben, bu sokağın çocuğuyum

Diğer çocuklara imrendim, aldırış etmedim
Kendimi korudum yine, kötü yol da gitmedim
Hırsızlık arsızlık yapıp, ceza alıp yatmadım
Burada büyüdüm ben, bu sokağın çocuğuyum

Hiçte yalnız değilim, on binlerce kardeşim var
Aynı benim gibi onlar da, hepsi bana benzer
Kimse ayıramaz bizi, böyle bir birimizden
Burada büyüdüm ben, bu sokağın çocuğuyum

Bana kimse öğretmedi, korkuyu bilmedim hiç
Her nere gitsem arkamdan, dediler işte bu piç
Bu işte suçlu benmiğim, başka suçlu yokmu hiç
Burada büyüdüm ben, bu sokağın çocuğuyum

Herkes gibi bir umudum var, bir gün olur diye
Bu yaşamı ben seçmedim, annem verdi hediye
İstemem bu yaşamı , baktılar hep suçlu diye
Burada büyüdüm ben, bu sokağın çocuğuyum

Kağıt mendili satarak, hep karnımı doyurdum
Bir mendilimi de sen al babam, artık yoruldum
Derya denizi geçtim de, küçük gölde boğuldum
Burada büyüdüm ben, bu sokağın çocuğuyum

Ağlamayı sor bilirim, gülmek dersen bilemem
Canım iste vereyim, bir mendil desen veremem
Sokakta büyüdüm ben, yalan yere hiç gülemem
Burada büyüdüm ben, bu sokağın çocuğuyum

Öldüğüm de cenazeme, hiç kimse gelmeyecek
Bel ki hoca da, minareden sala vermeyecek
Kazılan mezar yerimi, hiç kimse görmeyecek
Burada büyüdüm ben, bu sokağın çocuğuyum

Midayetim ne çok yazarsın, bitmiyor dertleri
Yeter ki onlara sevgi ver, melektir her biri
Onlara zarar vermesen, incitmezler kimseyi
Onlar hep sokaktalar, onlar bizim çocuğumuz
Ekim 2009
Gazi Midayet Kara