Web Zaman Damgası

bir akşamüstü

her şey bir anda yaşandı
güneş gözlerimi buluta çevirecekken
biriken gözyaşlarım intihar etti uzaklara
yüzümü umuda gömerken
bilmiyorum nasıldı geçmişin bakışları
bir akşamüstü
gece siyahını örttü üzerime
gittim






ve bir pazar sabahı geldi şubat
aldı uyuyan sancılarımı yüreğimden
dağlar bile konuştu kuş sesleriyle
yalnızlığıma...
ne garip ilk kez ölümü soyundum
duvarda kıvrılışımı unutarak
şimdi içimde küçücük çocuktum
ellerimle beyaz kurdeleler yaptığım saçıma
aslında hem vardım hem de yoktum
elinden tutmuştum denizin





suskunkuğumun son deminde
masal tadında hikayeler anlatmaya geldim küçüğüm
inadına yürütürken ayaklarımı düşlere
resmini çizdiğim şehirde ilk adımın bu
bürünürken duygularımı ilk öpüşün eteklerimi





bak
karanlığı yırttı gelişin
ve öyle ki belleğimden geçerken
dallara astığım sevgililer düştü dar sokaklara
rüzgar kustu ayazını bedenlerine
ah kanayan kalbim durdu
açılınca gülen bir nilüferin ağzına



düşün ki
acılar içindeydi bağrıma bastığım zaferler




her şey bir anda bitti
güneş gözlerimi buluta çevirecekken
biriken gözyaşlarım intihar etti uzaklara
yüzümü umuda gömerken
bilmiyorum nasıldı geçmişin bakışları
bir akşamüstü
gece siyahını örttü üzerime
gittim