Sunakhaziranların başına kar yağdı dost üşür iliklerin mavi rüzgarlar kahır devşirir eylüllere siyaha adanır mevsim oyulur gamzelerin şenlik otağı misket gülümser, çakı ağlar çocuk gözlerine oturan korkuya inat saklambaç oynar umut ve hayal sobelenir hayat ay büzülür, güneş kırılır toprağın dişleri bilenir fidanlara namlunun ucuna sürer yüzünü nam ve us esir ruhlar esir bedenlerden çıkmak için demirleri kemirir zindan utanır utanmayan insandan nisanların başına kül yağdı dost yanar dileklerin barut kokusu güllerin yaprağını okşar mahşere adanır mevsim adaklar sunakların önünde lanet içer kan içenlerin çanağından frezya |