İçimden Tanıdık Cenazeler...Ruhumun ayazında dondu ilk gözlerim Sonrası çalınan düşlerimin ardından Yitip giden gözbebeklerim... Sevinçli bir uyanış değildi benimkisi Annemin ölüm tarihiydi Doğum tarihim Sevinç benden uzaktı Her mum üfleyişimde İçimden cenazeler kalktı... Toplan... Yüzünü döktüğün sebepler Dünya için çok küçük Durma, toplan... Yüzüne bile bakmadığın insanların dertleri Senin hazin dediğin hatıralardan da büyük Fotoğraflarda flu bir hayaldi babam Hayalin ötesinde et kemik bulmadı Baba kokusu hiç sinmemişti ellerime Çocuk esirgeme yurdunun Bahçesine gömdüm oyunlarımı, ellerimle Kaçtım... El olup, El vermeyenlerden. Saklambaç oynadım kaderle Karşıma çıkan duvarlara toslamaktan Hiç sobeleyemedim. Can sıkıcı hayat oyunlarının Yorulmak bilmeyen ebesiydim Ağladım... Gözlerimi silen olmadı Yanaklarımın her tuzla kavruluşunda İçimden cenazeler kalktı... Toplan... Azrail nefesine beş kala duruyor solunda Şükret ki, Yalnız değilsin, Ardında bırakacağın gözler, Keşke yaşasaydı diyecek sözler var... Burun kıvırdığın ailen yanında her zaman Durma, toplan... Sevdiğini söyle onlara Yarın çok geç bir tarih Terkedilmiş çocukların gözlerinden akıyor zaman... Elif SEZGİN |
Doğum tarihim
şiir çok derindi boğulacağımı sandım.
güzel yüreğine sağlık mükemmeldi lafı bile az kalır..
bu şiirin beni çok etkiledi neden bilmem içim sızladı