Tutuştu küllerim yanmaz desemde
Altından üstünden yandı be gülüm
Artık bundan sonra anmaz desemde
Dilim yine seni andı be gülüm

Ben önce mutluydum kendi halimde
Zaman ufalandı vuslat elimde
Dumanı titreyen kör kandilimde
Astığın duvarda söndü be gülüm

Kapanmıyor artık yaralar bile
Selamını kesti diriler bile
Çobanlık yaptığım sürüler bile
Yolundan geriye döndü be gülüm

Kendi eserini gelde gör şimdi
Durmaz iki gözüm ağlar kör şimdi
O kırmızı güller bağda mor şimdi
Temmuzda yaprağı dondu be gülüm

Kapımı da çalmaz küser bu dedim
Selamı sabahı keser bu dedim
Üstüne mührünü basar bu dedim
Yokluğun omzuma bindi be gülüm

Nasibiyle doğdu hilal az önce
Ben gibi dilek tut sende gönlünce
Seni böyle sevmek delilik bence
Aşk lûtfûnu bize sundu be gülüm


HARUN YILDIRIM