Sokaklar arasında sıkışmış gece gibiyim,
Bir yerlerde günüme ulaşacağım;
Biliyorum.
O yüzden güneşin arka sokağında bile
Yarınıma yürüyorum.
Dolunayın arka bahçesinde adımladım
Umutlarımı.
Yalın ayak, başı dikti gururumun,
Karanlığa teslimiyeti yoktu onurumun.

Aşklarımın arasından bir yol geçiyordu,
Ömrümün bu uzun ve bu dar nefeslerinde.
Soluklanmalıydım bir gönülde,
Yudum yudum içmeliydim hasretlerimi,
Yıldızlara ayaklarımı uzatıp
Dinlendirmeliydim dünümü.

Anılarımı bıraktım bir önceki köşede!
Yarınımın prangalarına mahkumiyete giderken,
Umursamıyorum arkamda bıraktığımı.
Aşkı yaşamaya gidiyorum,
Sana gidiyorum sevgilim.
Güneşin arka sokağında bekle beni,
Karanlığımın öbür yarısından çıkıp geliyorum;
Olduğumca, yaşayabileceğimle,
Bir kibrit kutusunda geçmişi yakıp geliyorum.

Güneşin karanlık yerinden bakalım dünyaya,
Aydınlığımız, bakışlarımız olsun;
Sıcaklığımız titrek bedenlerimiz olsun,
Sevdamız! Sevdamız sadece bizim olsun.
Senin diğer yarın olmaya,
Senin yarının olmaya geliyorum sevgili.
Bekle beni güneşin arka sokağında.
Ben sana geliyorum.

Dilek Kadıoğlu