SÜRGÜN
gurbetten gurbete düşen
sürgünlerdeyim ardımda bıraktım çirkin yüzlü şövalyeleri bir gün ahım tutar da günahım asılırsa boyunlarına ebabil kuşları taşısın hüzünlerimi hüzünlerim ki bin musibete dönüşsün kuşansın nefretini öfkesini kinini illa ki yaşatsın onlara da gurbetten gurbete düşen sürgünlerimi sürgünlerdeyim dört bir yanım duvar ve duvarlar ardında dağlar var o duvarlar ki gün be gün yüzüme durur o dağlar ki hasbel kader arkamı dönsem sırtımdan vurur yalnızlık az mı geldi ki şimdi daha çok kasırgaya dönüşüyor yüreğimde bir tuhaf suskunluk çünkü üşüyor içimdeki ülkemin tüm yetim çocukları gurbetten gurbete düşen sürgünlerimde Saadet Ün |