Bir kadın
Mağrur, mahzun bir kadın, başı hep önündeydi
Arada bir görünen yıldıza bakıyordu. Belli ki kederlerden, hüzünlü günündeydi Selden sonra durulan, su gibi akıyordu. Çırpınıp duruyordu, talihin kör ağında Belli ki alev vardı, gönlünün otağında Yasaklanmış heceler kuruyan dudağında Titreyen bedeninde, gözleri yakıyordu. Sanki anne bağrında, güzel mahzun bir bebek Gül misali duruşu, tülden narin kelebek Yanağında çiçekler, açmıştı öbek öbek Dalında boynu bükük, gül gibi kokuyordu. Adeta keder esti, seher vakti yelinde Usul usul bir türkü dolanırken dilinde Seven yüreği vardı, titreyen o elinde Nakış nakış sevdayı, gönlüne dokuyordu. Ahmet MORAN |