Buğulu gözler
Buğulu gözlerinden okudum,
mazinin hüzünlü şiirini, buz tutmuş cam misali zemheri ayının, dondurucu soğuğu sanki gözlerin… bakışların satır satır sitem yazıyor, kahır mektubu sanki adresine ulaşamayan. Gözlerinden seyrettim hüznü, ceylan bakışların yok artık, sevda savruluyor, hazan mevsiminde uçuşan çaresiz yapraklar gibi. Ok kirpiklerin bile boynunu bükmüş, ahu gözlerinin üstüne… Gülümseyen umutlar vardı, ışıl ışıl parlayan gözlerinde. Fer i bitmiş idare lambası gibi şimdilerde… Tomurcuklarla renklenen, güllerle beraber, gülücükler dağıtırdı aleme… Yok artık, Sadece hüznün, Boynunu büktüğü kara gül görüyorum, Buğulu gözlerinde… |
UMUT ve DOSTCA