MÜLTECİ ÇOCUK
MÜLTECİ ÇOCUK
hüzünle sıvanmış yüzlere bir tebessüm de benden benden selam olsun insanlık onuruyla yaşayanlara kim bilir belki içini ıstır hiç tanımadığım bir mülteci çocuğun sokaklarda boyun büküp el açan çocuklar diyorum diyorum unutursa gülmeyi vazgeçer mutlu bir dünya yaratmaktan haz alır katledip kan dökerek yaşamaktan işte o an içimde ölür insanlığın feriştahı yedi kat yerin dibine girer onurluysa insanın yaşam felsefesi yedi kat göğün yüzüne çıkar insanın aşiftesi kan, kin, nefretle beslenir yarasalar gibi ben sen o farkındayız aslında ta varoluştan beri nedir mutsuzluğun gerekçesi doğayı, yaşamı ve hatta insanlığı bir şerefsizin ezer yüreğinden ökçesi biz siz onlar susarlar susarlar aymazlıklara gel de küfretme dersin nafile sessiz çığlıkların vardır yaratanın bir hikmeti yüz yirmi dört bin peygamber dört kitap binlerce din ehlileştiremedi vampirleri bizler sizler yani sarışını esmeri siyahı çekikgözlüsü kısaca adı insan olan insanlıktan yoksunların yüreğine Tanrı sevgi tohumları ekmeli aksi halde cennetten söz etmemeli Efkan ÖTGÜN |