BİZİ TUTAN NE
BİZİ TUTAN NE
Göğü büyülü kanat seslerini anlatıyorum Çalalım, söyleyelim diye barış türkülerini aşkla Kim istemez ki; o saf çocuk gülüşlerinin Dostça, insanca paylaştığı gökkuşağının Umut coşkusunu yaşamak, yaşatmak şevkle… Bizi tutan ne; haydi yakalım ateşleri Kardeşliğin hazzında tutalım güneşleri Kıyımları, ölümleri unutturmaz çocuk çığlıkları Sen yine, koşulsuz barış çiçekleri ek dünyaya Yenilensin, yeşersin dostlukların aşk çığlıkları Yürek yaralarının kabuğu zor bağlasa da İnsanları sevmeyi öğrenelim, asılalım sevdaya… Sevgiden, dostluktan, kimse zarar görmüş mü? Yanan devrim ateşleri; söyle yoksa bir düş mü? Bülbülleri şakıyan bir gül bahçesi kokusunda Eskimeyen şarkılar söylüyor; güneşi öpenler Bir çocuk kalbiyle seyret; uçurtma uçuşunu Seyret gençlik sesini; geleceğin aynasında Anaların hüznü, yavrularının neşesinde söner Sen yine de, hep sevinçten sevince yaşamı düşle… Kimseler yitmesin; ne savaşta ne de göç yollarında Ne de açlıktan ölen bebeğin annelik kollarında… Bir maviliğin coşkusuna kapılıp çılgınca uçmak Gül olmak bahara, kuşlar gibi özgürlüğü solumak Hani insanca yaşamak var ya! Acıların deminde Hoşgörü deryasında insan kalbine açmak Barış şarkılarıyla, mutluluğu düşlüyorum Bana eşlik edecek yürekler, devrimler nerede… Karanlıklara saplanan çağ dışı hüzünleri at İnsan ki; aşkla alevlenip; gül açmakta kat kat. Gülşen Şenderin |