YARIN DEMOKRASİYE UYANDIR BENİ
Acıların mevsimini bahara çevirerek yarın
Tan ağarmadan demokrasiye uyandır beni.
Atatürk mucizesinin güneşiyle uyandır beni.
Devrim buselerini kanamalı topraklarda gezdir
Nakışla ipeksi sevgilerin büyüsünü gri atlaslara
Aydınlığın sesiyle karanlıkları vurarak uyandır
Narin bir papatya çiçeğinin kokusunda sevgi
Kır menekşelerinin renginde sevinç türküleri
Yarın demokrasiye uyandır beni, uyandır beni!

Sevinç coşkularıyla dizelerce barışa şiir yazmak
Sevgi, saygı, eşitlikle acısız bir dünyaya uyanmak
Adalet terazisinde insanlığın ve medeniyetlerin
Gelişiminde ne çok menekşe ne çok süsen çiçeği
Çeşitli uygarlık geçişleriyle yoğrulmuşken Anadolu
Verimli toprakların, ey zaman adlı değişim basamağı
Açlığın, yokluğun tohumunu toplarken tarla kuşları
Ekinlerin sarı başak türküleri, neyi, kavalı öper gibi
Şafaklar ağarmadan demokrasiye uyandır beni…

Ve şafağın şarkısını şakıyan kumruların neşesinde
Dünya barışıyla, halkların mutlu bakışlarını sererek
Emeğin sıcaklığıyla, aşların buğusuyla, şiirin sesiyle
Haykır “gelmekte olanı”, haykır Atatürk devrimlerini
Haykır güneşe: “Güneş balçıkla sıvanmaz” diyerek
Haykır sustuklarını ve temizle karabasan ne varsa
Siyaha boyalı yaşamları güneşle giydir, hemen şimdi
Geç kalmışlık ki hiçbir şeyi bağışlamaz, güvenerek
Uyuyanların uyanma vaktinin geldiğine inanarak
Işıklı bir şölenle yarın demokrasiye uyandır beni….

Gülşen Şenderin...