TATLI LEYMON VE ÇOCUKLUĞUM

Yolum düşmüşken çocukluğumun geçtiği köye
Kokulu, tatlı leymon meyvesini aradı gözlerim
Bol meyveli, sarkan dallarıyla ne heybetli ağaçtı.
Dedem dayandığı topuzuyla kaba gölgesinde
Çınar ağacının, ağırladığı zaman yolcularını ve
Diktiği, Kıbrıs’a özgü zeytin fidanlarını anlatırdı.
Yeniden ezerken mis yaprakları avucumun içinde
Kalbimle ve bedenimle dolaştım, yandı ciğerim
Geri gelmeyen çocukluğumu, bomboş köyümü
Olgunlaşan Akdenizli yüreğimi, derenin sesinde
Yıkadım duruladım, çocukluğumu aradım durdum
Yolum düşmüşken çocukluğumun geçtiği köye…

Trodos eteklerinin esintili çam kokularında
Otlattığım koyun- kuzu, keçi-oğlak seslerinde
Kışın, çocuk heyecanıyla topladığım mantarla
Derenin ninnisinde, büyüttüğüm çocukluğumu
Öten dağ-bağ kuşlarına, turaca, kekliğe sordum
Arayıp durdum tozlu (patika) mono badilerde…
Göç yangınında, solan yaşamların umutsuzluğu
Kuruyan bağ, bahçeleri, yıkılan damı kilden evleri
Anlatabilir mı bilmem, anılara sığmayan özleyişler!
Tatlı Leymon ve çocukluğum; bilirim dillerde bitmez
Özleyiş şarkıları, hasret türküleri asla, asla dinmez
Değişim ateşinde yansak da yaşananlar hep kalır…

Gülşen Şenderin
Not: TATLI LEYMON- TATLI LİMON* TATLI ŞEKER LİMON*