sessizliğin penceresi
sorularımıza cevap bulduğumuz görkemli akşam türkülerinde
ölmek nazlı bir yaşam biçimi oldu bende gölgesi çalınmış bakışların öldü ey sessizliğin penceresinden bakan hüznüm ruhumu uyandırmadan kır şahadet parmağımı sen suskun durduğunda tanrının kalemiyle içimizin coğrafyasını saran acıyı yazdım kan kaybediyordu kalemim ıslanıyordu ölümden soğuyan bedenler sen görmezlikten geldin kelebek ömrüyle yaşayan çocukları şimdi beni ürküten çocuklarına umudu emziren annelerin çığlığıdır sen duymuyor musun... |
Yüksek not verdim. Beğendim...
.......................... Saygı ve Selamlar...