BEN GÜLÜYORUM SEVGİLİ
(Şiraze’den sevgiliye şiirler-37)
Bir mektubunda “”Buraları çok soğuk Zemheri soğukları vuruyor bağrıma Üşüyorum N’olursun gel Bakışlarınla ısıt üşüyen özlemlerimi” Demiştin ya Ben de üşüyorum buralarda Hem de iliklerime kadar Islık çalarken poyraz dışarıda Ben Yine buğulu camlardan seyrediyorum Seni yitirdiğim bu şehri Biraz sonra Yine el ayak çekilecek sokaklardan Saat on ikiyi vurduğunda Uyuyacak koca şehir Ama ben Ve başı boş sokak köpekleriyle kediler Olacak sokakta Bazen Alkole veriyorum kendimi Sızınca unuturum diyorum Ne sızabiliyorum gönlümce Ne de seni unutuyorum O kara gözlerin dikiliyor karşıma Kahroluyorum Ağlıyorum Haykırıyorum Sonra Biraz sakinleşince Hayaller kurmaya başlayorum yeniden Bu bahar Görmeye gitmeliyim diyorum Hem de haber vermeden Sürpriz olsun diyorum Bir tatlı duygu sarıyor ruhumu Gülmeye hasret dudaklarım gülümsüyor Gözbebeklerim parlıyor Aynaya bile farklı bakıyorum o zaman Ama günler geçtikçe Şartlar değişiyor Engeller sarıyor dört bir yanımı Baharlar bitiyor Ben bitiyorum Ah şu mektupların da olmasa Çıldırırdım mutlaka Akşam eve döndüğümde Defalarca Tekrar tekrar okuyorum, kokluyorum Dalıp gidiyorum senli anılara Alkolün yapamadığını Mektupların yapıyor sevgili Uzandığım Mektubunu okuduğum yerde Uyuyup kalıyorum Açıkta kalmaktan, uyuşan bedenim Kas katı kesilirken Ben gülümsüyorum Ben gülüyorum sevgili Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |