Şiir denizin değdiği yerde durur
Ayakların üşüdüğünde duyduğun ürperti
Mavidir kuşkusuz duy derim gülersin
Sen güldükçe deniz çoğalır
Ellerim ellerim çok çekti
Ellerime martılar konsun
Gözlerim gözlerim çok çekti
Gözlerime güneş vursun
Gömülmesin ölmesin sevgi
Dizelere göm şair beni
Beni toprak almasın
Beni kefen sarmasın
Üstüme taş konmasın
Kalıt olsun sana sevgi
Dizelere göm şair beni
Gün dediğin güneş batımı
Ölüm dediğin kurşun sıkımı
Sevgi dediğin evren bitimi
Dizelere göm şair beni
Beni toprak almasın
Beni kefen sarmasın
Üstüme taş konmasın
Kalıt olsun sana sevgi
Dizelere göm şair beni

____________________________ :))

...


bütün ışıkları söndürdüm içimde
usulca kendime çıkıyorum şimdi




üstüm başım şiir içinde
sırılsıklam olmuşum
dizlerime gömdüm kendimi

yetti gari be Dost
öldükçe ruhumda
bir Şiir diriliyor
asil bir Mavi
asi mi asi


sevgiyle kal ne olur
ah ne olur

.

üçüncü...

Şiirin Hikayesi

" üçüncü dünya savaşını bilmem ama dördüncü dünya savaşı taşlarla ve sopalarla yapılacak."(albert einstein)


ey/fel/ek zulüm
kaynak ustasının alın terine
yığılır demirlerin paris üstüne
yıkılır mağrur saltanatın bir gün

giyotin telleri sarsılır bir gün


ey bu duvarları ören işçiler
gün gelir balyozu alır eline
bölmeden bölüşmenin seline
doğudan batıya yürür berline

faşizmin kalesi yıkılır bir gün


menengiçin dalında serçe yuvası
dağıtınca buckinghamın bozması
sömürgenin baş şehrinden atası
medeni mi olur londra yosması

emperyal devlet gömülür bir gün


ey süper abi dedikleri ABDullah
toplansa da pentagon ve nasa
kalsa da elimizde tek - bir asa
yetişemez bizde sevdadır yasa

yüreğimiz yandıkça dünya aklanır bir gün



yüz yılın kırlangıç telaşı bu
bu karanlık kavganın saçak altı sesleri
üçüncü dünya ülkelerinde açılıyor pazar yeri
zapturapt kanla imzalı, sen parmak bas adem oğlu

sen cansın
sen insansın
sen topraksın
sondala yüreğini
ne bulursan artık orada
doğal gazdan, petrolden heybetli
bakır, gümüş, altından da kıymetli
çek çıkar gün yüzüne
barış, sevgi, kardeşlik insanlığa zimmetli

zaman zor
ateşten kor
işlenmemiş bor
üç evladın hatırına hesap sor
kaldır şehadet parmağını, basmadan tetiğe el oğlu

yoksa yoksun
yoksa üç evladın türküsü
üç telli bir zımbırtı balalayka
sen bağlamanın tellerinde ağıt olursun...

...

Üzerinde duran bütün canlıya
Selam söyle dünya üç bin yılına
Renk ırk fistan pantol kara donluya
Selam söyle dünya üç bin yılına

İki bin yılından size seslendik
Türkülerle dümtek eslendik
Sizi bilmem amma biz zor beslendik
Selam söyle dünya üç bin yılına

Nuh'un tufanında gemimiz oldu
Hayyam sofrasında demimiz oldu
Tüm yarınlar gitti dünümüz oldu
Selam söyle dünya üç bin yılında

Biz de sizin gibi gezdik alemde
Hak cemalin seyreyledik ademde
Aman ha unutma bizi her demde
Selam söyle dünya üç bin yılında

Senin olsun malın mülkün sarayın
Hiç kimseye hayrı yoktur paranın
Gönlünüzde Devran Baba arayın
Selam söyle dünya üç bin yılında


Hüseyin Turan

Ben bir Türkü söylerken. Bir şarkı söyletmek istiyorum kainatın tam ortasında bütün Şiirlere .


Hû !


Sevgimle


.

Darağacından

Işıklı bir merdivenle indiler

Onları aydınlıkta bekleyenler

Deniz Gezmiş geldi dediler

......Yusuf’a gül verdiler

............Hüseyin’e kırmızı karanfiller

...

DENİZ ölmedi

.......İNAN ölmedi

.............ASLAN’ımdı…


Damlar yüreğimin can damarına

_________Ağlama deme be usta

Tutamaz bu yürek kendini

Paramparça…

_____________________________

Yılar önce bir kitap okumuştum Erdal Öz’ün yazdığı bu kitabın ismi “Gülünün Solduğu Akşam” ardından bu satırları yazmıştım, sadece paylaşmak istedim elbette ki sevgiile ve her dem mürekkeb-i şiirle...

Yenilmişsem
Elim kolum bağlı
Boynumda yağlı ip
Gelip dayanmışsam
darağacına
Dudaklarımda yarın
Gözlerim yarınlarda
Unutmak mı gerek seni?
Kapılar kapalı
Tutulmuşsa gece
kapkara yollar
Sıcacık bir sevgi
sunmayacak mıyım
insanlara?
Bakmayacak mıyım yarınlara
Seslenmeyecek miyim
insanlara?"


Deniz Gezmiş


Gerçek bir Şiir söyleyemediklerimizi sonsuza kadar devam edecektir söylemeye

her dem mürekkeb-İ Şiirle O vakit

Sevgi sunumu ile
.

Ayrıca ustaya ve size saygıyla....

En güzel deniz:
___henüz gidilmemiş olanıdır,
En güzel çocuk:
___________henüz büyümedi.
En güzel günlerimiz:
____henüz yaşamadiklarımız,
Ve sana söylemek istedigim en güzel söz:
_____henüz söylememiş olduğum sözdur...

24 Eylül 1945- Nazim Hikmet

biliyorum
hepimizin derdi
yar’dan yaradan ayrılıktan
astığımız her sözün amansız celladıyız

biliyorum
bile yorum
yalnız kurdun kesif gözleri
ceylan göz bir marala pusu kurmaktır


değmeyin diyorum
değmeyin acıyan yaralarıma
ben bu kör kuyuya bilerek düştüm
çünkü ben çok sevdiğim için ölmüştüm...

sevgi şiir aşımı sözden öte yaşayankelime saygı ile...

...

hayat be !
söz söyleme sanatı
yukarıdan aşağıya bir bakıyorum yer yerinden oynamış
depremler oluyor

hey usta !
söz kurgulayan var mı daha
gel bir söz demleyelim çağdan çağa !

kimi yazar
kimi konuşur
herkes söz işcisi
ekmeğini sözden kazanır olmuş

Sözün gücü en çok medyada tükenmiş
kavramların içi miçi en çok medyada boşaltılmış
insanlar sözle bile bile anlaşamaz olmuş


sanal manal
sosyal medya
falan filân
yalan dünya


teknoloji bu ferman dinlemiyor
kalemim oynatmaya gelmiyor
kolay kolay oyuna gelmiyor


fikir üretemeyen küfür üretiyor
küfür ürettikçe iltifat görüyor


hakaret yağdıran köşe kapmaça oyunları
gel sende yaz
söz uçar
yazı kalır
oyna oyna yaz oyalan biraz


sözcüklerinden yaldızlı bir giysi seç kendine
en üst bir perdeden doksan dokuz defa
geçmişini temize çekiver
...

İnsan sözüyle yücelir
Söz insanın elbisesidir
ya güzelleştirir
ya da çirkinleştirir


(S)öz ola
bir (S)öz tuta
işini ol ede bir öz


susuyorum şimdi özüme
sevgi sunumu ile


.

mavimser





karanlığın kalleşliğine küstüler
düştüler yiğitçe dövüşenler
sustu dürüstler
sustu iyiler
sustu
mutsuz bir halk adına isyan edenler

can çekişen yüreklerde duygular hasta
gökyüzünde iyiliğin melekleri de yasta
pas tutar mı çelik, bıçak kınında susta
ama bu sınanan sabrın acemiliğidir usta

ve biliyoruz ki
bu ölümcül mücadele
iyinin ve kötünün habercisidir
bu amansız savaşın acısı tarih kadar eskidir

sustu iyiliğin yalın sesi
ve kudurdu kötülüğün nefesi
kan dolarken bülbülün altın kafesi
esip durdu hainliğin çıldırayaz efesi

bu kötülük bu çılgınlık kasırgası
kol geziyor her yerde
ey Allah
can verdiğin
iyi olan her şeyi eziyordu
beslediği karanlığın içinde
şafağa durmayan gecelerde
zafer çığlıkları atılan nağarasında
öldürülen mavi gözlü bir devin
leşine üşüşen akbabalardı kendi mağarasında

ama mavi diyordu bir çocuk -illa mavi-

ve zaman
nehirlerin türküsü gibi akıyor
umut yıldızlar kadar parlak bakıyor
gökyüzüne yol çizerek geliyor yeni kuşak
daha demincek
yeni doğan bir bebeğin çığlıkları karanlığı yırtıyor

ve biliyoruz ki
gelişimiz iyiliğin kazandığı yerlerden
ve güzel çocukların
güneşli ellerinden tutarak
anneler öpecek tertemiz yüreciğinden

umudu çiçeklensin diye yeniden...
____________________________mutluluk mavi çocuk

umutlar serpiliyor noktalara
huzur doğuyor insanların üzerine
duygular rengarenk
bir resim çiziliyor
boyanıyor her yer her renge
sevgi bulaşıyor insanların ellerine
bakınıyor dağınık yüzlü anılar
güzel yüzlü bir dert süsleniyor
hâlâ yanan bir yüreğin ateşini sorguluyor
yorgun bir tende
birden bir yel esip geçiyor
topraklar tutuşuyor
kül oluyor.

~

an doğuyor masum bir çocuğun gözlerine
bembeyaz bir perde aralanıyor
kirpiklerin arasından süzülüyor
sabahın erken saatlerinde
bir damla yaş düşüyor
mert bir şairin kalemine
dolaşıyor özgürce
hüzünler buluşuyor
bir nehir oluyor
köpük köpük coşuyor
bütün gönüller yıkanıyor
açılıyor kilitleri bütün kapıların
güneş doğuyor şairlerin gözlerine


düşerken güneş açar yüzümde
yükselirken yağmur dizilir gözlerimde
şiire dön kâlbim Şiire

damla
damla



YAŞAYANKELİME



ne yan dösem mâvi bir leke
ne yana dönsem bir gül fırtınası
mutluluk mâvi çocuk :))

tuz buz olmuş ortalık
toz duman içinden geçerim




sevgiyle kal daima
unutma hep umutla

Şiirle


.

Bu dünya soğuyacak,
yıldızların arasında bir yıldız,
_______________hem de en ufacıklarından,
mavi kadifede bir yaldız zerresi yani,
___________yani bu koskocaman dünyamız.
Bu dünya soğuyacak günün birinde,
hatta bir buz yığını
yahut ölü bir bulut gibi de değil,
boş bir ceviz gibi yuvarlanacak
_________zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.
Şimdiden çekilecek acısı bunun,
duyulacak mahzunluğu şimdiden.
Böylesine sevilecek bu dünya
____________"Yaşadım" diyebilmen için...
_____________________________Nazım HİKMET

çölde yağmur gibi şiir yağsın üstünüze yaşayankelimelerle...

KALBİM

Göğsümde 15 yara var!.
Saplandı göğsüme 15 kara saplı bıçak!..
Kalbim yine çarpıyor,
kalbim yine çarpacak!!!

•

Göğsümde 15 yara var!
Sarıldı 15 yarama
kara kaygan yılanlar gibi karanlık sular!
Karadeniz boğmak istiyor beni,
boğmak istiyor beni,
kanlı karanlık sular!!!

Saplandı göğsüme 15 kara saplı bıçak.
Kalbim yine çarpıyor,
kalbim yine çarpacak!...

•

Göğsümde 15 yara var!.
Deldiler göğsümü 15 yerinden,
sandılar ki vurmaz artık kalbim kederinden!
Kalbim yine çarpıyor,
kalbim yine çarpacak!!!

Yandı 15 yaramdam 15 alev,
kırıldı göğsümde 15 kara saplı bıçak..
Kalbim
kanlı bir bayrak gibi çarpıyor,
ÇAR-PA-CAK!!


1925
Nazım HİKMET



sevgiyle kal daima Mutluluk Mavi Çocuk

saygımla,

.

Kalbimde maziden bugün izler var
Her siyah saatım bu izle erir
Ruhumu geçmişin hicranı sarar
Doğanlar ölür ölen dirilir

Anladım hayatmış mazinin adı
Yıllara karışan her şey ses verir
Hasretle doludur geçmişin yadı
Mazinin elemi bile tatlıdır.

Nazım Hikmet

Büyük şair böyle demiş.. teşekkür, sevgi ve saygı ile yaşayankelime...

• Publius Cyrus “Aptalı sık sık bağışlamak, onu ahlaksız yapar.”

Ben affettikçe ahlaksızlık çoğalıyor ne hikmetse .

Çok affeden bir insan olduğum için sanırım bu devirde affetmemek tek erdem. Çünkü bir insan başka bi insanı ne kadar affederse affetsin kendinden emin olabilir , fakat karşısında ki kişinin kininden emin değildir... karşımızda ki düşmanımızın bizi affettiğinden emin olamayız hiç bir an. O nedenle herkes kendi içinde ki düşmanı affettsin bir an önce ;

...

Sen de çıkar
göğsünün kafesinden yüreğini;
şu güneşten
düşen
ateşe fırlat;
yüreğini yüreklerimizin yanına at!


Akın var
güneşe akın!
Güneşi zaaptedeceğiz
güneşin zaptı yakın!


Biz topraktan, ateşten, sudan, demirden doğduk!
Güneşi emziriyor çocuklarımıza karımız,
toprak kokuyor bakır sakallarımız!
Neş'emiz sıcak!
kan kadar sıcak,
delikanlıların rüyalarında yanan
o «an»
kadar sıcak!
Merdivenlerimizin çengelini yıldızlara asarak,
ölülerimizin başlarına basarak
yükseliyoruz
güneşe doğru!

Ölenler
döğüşerek öldüler;
güneşe gömüldüler.
Vaktimiz yok onların matemini tutmaya!

Nazım Hikmet



sevgimle

mutluluk Mâvi çocuk

.

bu güzel şiirsel yoruma teşekkürler saygı ile...

teşekkür ederim saygılar...