kastım ziyan olmuş
felaketim nicedir tellalsız
akıbete bağış ettiğimiz o günlerimiz
bu günümüze bahşedilmiş
lanet desen ağır kaçar
leke desen kabul edilir gibi değil

aşılması gereken saatlerin hatırına
bir köşede erimiş yollar
yol üstü lokantalar
misafiri az sayıda molalar
neredeyse sabah oldu deyişinin
hemen akabinde
ay çıkıyor sahneye
oyunculuğu beş para etmez
şu gözlerindeki şavkıması olmasa

parmak uçlarımın bir halta yaramıyor oluşlarını
gizliyorum saçlarının rüzgar geçirmez aralıklarına

neresinden bakarsak bakalım
gün belirmiyor o iki kızgın tepenin
ağlamaklı aralıklarında
ve bu kör olasıca ay ayrılmıyor
gökyüzünün koynundan, yatağından
çalıntı ışığıyla göz kapaklarının arasından
neyse ki gözlerin...
***
neyse ki gözlerin
çoğu defa maviye kafa tutan
fırsat buldukça yeşili elaya eş eden gözlerin

sonradan müdahil olduğumuz bir senaryonun
gelişme bölümünde
sonlara doğru mevzu bahis olan
davalı gibi alacaklı gibi
zalimin yakasına yapışıverir gibi
sımsıkı tutunduğum ellerin

kış kıyamet vakti
ipe serili kumaşlar gibi
asılı verildiğim anda ellerine
dibimizde biten uçurumlar dehlizler
ve onların kıdemli kundakçısı yardakçısı yareni
yaprak kımıldatmaktan çok daha büyük marifeti olan
yer yer fırtınalaşan rüzgarlar

ortak temennisi olur
benim sarısı bol seninse sütten ak
parmak uçlarımın
parmak uçlarının
parmak uçlarımızın
düşmek marifetimiz olmasınlı kelamlar

neyse ki şimdilik
(yanı başımda bulunuyor)
neyse ki gözlerin
neyse ki ellerin...