Kendine güvenmeyenin en iyi taktiği, susmaktır. LA ROCHEFOUCAUL
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Yalnızlığın Son Evresi
KaNKayBı
5,0 / 3 kişi ·2 beğenme · 0 yorum · 1330 okunma
 Yalnızlığın Son EvresiElimi tutsun biri, çok üşüdüm. Boğazım düğüm düğüm. Konuşmaktan çok, konuşamamak acıtıyor içimi. Bilmiyorum işte, yalnızım. Şehir her zamanki gibi kalabalık, Kayboldum. Elimi tutsun biri, Yığıldım kaldım bir köşe başında. Herkes yoluna bakıyor, Yalandan kahkahalar atıyor gülümseyemeyen insanlar. Kimse kimsenin yalnızlığından bahsetmiyor. Birini özlüyorum bu ara, Daha önce tanışmadığım birini. Tanışsam, bırakmazdım peşini. Eline eteğine sarılır ısıtırdım içimi. Ağlardım ulan, ağlardım gerekirse. Gözlerim kuruyana kadar ağlardım. Üzgünüm, içini acıttım sanırım. Hissediyorum, oda beni özlüyor. Benim onu özlediğim gibi özlüyor hemde. Bilmiyorum. Saçmalıyorum galiba. Bu; Yalnızlığın son evresi. 16:53 26.01.2016 Burhan KARACA |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yalnızlığın Son Evresi şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 26.1.2016 20:49:37
Puan
: 15.0 / 3 kişi
Okunma Sayısı
: 1330
Yorum
: 0 yorum
Beğeni
: 2 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.