Şu âhiret denen nâs’ın anayurdunu
Sezdiysen ne âlâ, sezmediysen vây!
Takvânın oraya "yeşil kart" olduğunu
Bildiysen ne âlâ, bilmediysen vây!


Yaratandan ötürü yaratılana
Bir sofra sermek gerek acıkana
Uygunca bi-ismi ALLAH düstûruna
Verdiysen ne âlâ, vermediysen vây!


Vuslata ermek için yegâne istinadgâhını
Mağfiret için kulundan istediği istirhamını
Aşkın derûnî hislerini coşturan gözyaşını
Döktüysen ne âlâ, dökmesiysen vây!


Nâdanlıktan gelir ne gelirse insana
Rahmet olsun düzene; lânet, bozana
Öğüdü vermeli alana, kulağında kalana
Aldıysan ne âlâ, almadıysan vây!


Çiği olan gocunsun çöreğinde.
Azîz olunmaz, başkasının vebâlinde
Akıl bir attır, dizgini ârifin elinde
Tuttuysan ne âlâ, tutmadıysan vây!


Irz ehlinin feneri, yüreğindedir hüneri
Ecel; ne bir adım ileri, ne bir adım geri
Elzemdir, kulun nefsi tanzîm etmesi
Ettiysen ne âlâ, etmediysen vây!


Teftin bulunmaz ehli irfan meclisinde
Fitneyi tutuşturan, kendi de yanar içinde
Dalı mı kesilir ağacın, gölgelendiğin dibinde
Anladıysan ne âlâ, anlamadıysan vây!


Âşık olmayınca dolu içilmez
Kapıdan girmeyince dibe geçilmez,
Yılan dahi doğrulmayınca deliğine girmez
Doğrulduysan ne âlâ, doğrulmadıysan vây!


Kalbi selîmdir, her işin temeli
Namaz da bilesin dînin direği
Mü’min’i, mîrac’a götürecek bineği
Bindiysen ne âlâ, binmediysen vây!


Adâlet kaya gibidir, namazdan da ileri
Merhamet dersen, ondan değil hiç geri
Aklın kıtsa, yok mudur burnun’ delikleri
Kokladıysan ne âlâ, koklamadıysan vây!


Her zerrede mevcût hikmetleri
Hazreti insanın içindeki gerçekleri
Arşa muntazâman yayılmış âyetleri
Okuduysan ne âlâ, okumadıysan vây!


Ey nâs! Sen seni bil, seni
Okumaktır en iyisi kendini
Derûnî, demiştir diyeceğini,
Duyduysan ne âlâ, duymadıysan vây!