İSTANBUL VE KADIN
Gülüşüne hasret kaldığım şehir uyan artık
Teleği gümüş kanatlı kuşların
Saba makamında terennümle dansı
Yansıyorken kıyılarına
Miskinlikten ellerini çekiyor kadın
Milyonlarca aşk yağıyor üzerine
Gönlü oynuyor taşıyor kendinden
Palmiyelerin gölgeleri kısalıyor
Akasyalar açıyor yapraklarını
Kınalı parmaklar iniyor suya
Sahiller mutlu
Sevdanın sıcaklığı
İhtilal ateşli gözleri geziyor
Çözüyor saçlarını kıvrım, kıvrım
Martılar mest
Dalgalar susuyor İstanbul savruluyor
Doluyor sinelere dalga
Gönüller ezber bozuyor
Aşkla yıkanıyor mülteci düşler
Rüzgâr sus pus çoğalıyor güneş
Ey İstanbul
Akşamcı sokakların
Nikotinle yıkanan kaldırımlarından
Kaldır üşengeç tavırlarını
Hüznün içindedir sevmeler
Kaç özlemi yudumlar sana gelmek
Kaç nefes can atar makberi ifa eden
Mabetlerine inşirahla diz sürmeyi
Düşürme gözlerini üzerimden
Gelgitlerim çoğalmadan
Acıyan yaralarımdan öp beni
Öp beni
Ruhumu esir alan tahassür çiçeklerini dökmeden
Ufkun rayihasıyla iç çekiyorum
Büyüttüğüm düşlerimin sadrı sensin
Aşkını yazıyor
Aşkını okuyorum
Sen bana tabisin
Ben sana mecbur İstanbul…
SELDA YILMAZ...