Yağmurlasan'da bu kenti baştan sona bir günHeyecanlı bir tayfa sürgüsünü çekiyor her gece gözlerimin gözlerinle buluştuğu yerde ki zamanın sesinle yaşamışım sanki bu çağ gibi gidiyorum ona sözlerinin beni teselli dileği bu biraz şimdi senin ellerin bir kavganın direncinde kutsallaşıp çözecek yaşam bağını dünya cürmünden gel benim duruşumda bir yanlışlığın var senin içimi gererek geçir bu gülüşünü kalp denen şey yorulmam için var seni sevmekten bir şey var senin yüzünde kendime rastlamak gibi dağılmış suratımı toplayan bir begonya halisin -kim bilir- belki beyazlığınla baktığın bir bulut yer yüzüne vücudun olur ya yüreğin bana su taşır kendi ırmağından bekliyor olacağım bir kuş kalbi gibi tedirginliğimde yağmurlasan da bu kenti baştan sona bir gün savrulmayacak senin adın diye zarif yaprağım |