ben müebbet kalıyordum yokluğunasanma ki ; senden uzakta yaşıyor bu yürek ... her anım seninle yağmur dolu bir bulut , seninle eksik kalmış mutluluklarda ağlıyor içim , hiç yaşarken öldün mü ? uzak kaldın mı neşeye ? uzak kaldın mı kendine ? öldüm , dirildim , yeniden doğdum , anadan çıplak , anadan uzak , ve soğuk bir şehrin , yağmur kokan sokaklarında sarıldım sana , sen papatya kokulum , sen güneş gözlüm , sen elim , kolum , ayağım , o kadar zulüm yaşadım ki ; kendi kaderime isyan ettim , sonra bir mahkeme kurdum beynime , ilk celsede sıktım beynime kurşunu , kaç savcı, kaç hakim yargıladı yüreğimi , sen taliye alıyordun, ben müebbet kalıyordum yokluğuna ... #ibrahimdalkılıç 14/01/2016 21:45 izmir |