ANSIZIN GİTMEK GİBİ
ANSIZIN GİTMEK GİBİ
bu şehirde birden gitmek düşer aklıma içimin göçmen kuşları ve soylu taylar evin bir köşesinde Sümmani’yi okurken babam ah, söz yağmur olmalıydı ağlayan bir çocuk için sürgülü kapıların açılmadığı zamanlarda sokak taşları her gün değişirdi başımızda dönen kaygılar kendine akan çağlayanlar olurdu doğduğum yeri düşünsem içimden Yeşilırmak akardı özlediğim şehir hangi tükenen öykülerde şimdi ben niye böyle gitmeler olurdum şimdi yazılmadık bir şiir mavisi ey yıkılan kuş evleri ve benim çocuk sevgilerim hadi bir kaygısızlığa çağır bizi özlem duraklarına zaman ömrümüzün değişen renkleridir ikindilerin akşamlara kavuşmasında bu şehirde birden gitmek düşerdi aklıma Neşet KARAÇALTI Ayvalık 28 Haziran 2015 |
Güzeldi anlatım beğeniyle okudum usta
Kalemin susmasın
______________________Selamlar saygılar