BU SABAH
BU SABAH
Bu sabah sensizliğe uyandım Çocuk yalnızlığımda Yıkılmış kalelerin burçlarında bir ışıktım Bahar ikindilerine uzanan Solgundu bütün çiçekler Harabeliğinde evlerin Çağların ayıbında utangaçtı tarih Soğuk suların gül kokan dudaklara özleminde Bense kayıp düşler oluyordum uzaklığına Nasılda tükeniyordu kendine zaman Şehrin sokaklarında kimden kalmaydı gölgeler Kırgın bakışlı yaşlıların onulmaz ağrıları Bastonlarına uzanıp giderdi Kapılar çürüyen sessizlikte kendine kırgın Kurumuş bahçe kuyularının suları Ben kimi arasam şimdi Bu harabe kentin sabahlarında Sen çağır içimdeki kuytularda kalan yalnızlığımı Bu sabah sensizliğe uyandım Adının beyaz noktasında üç şiir vardı Bir köşede unutulmuş çocukluğum Neşet KARAÇALTI İzmir 15 Temmuz 2013 |