KÜF KOKULU ODALAR

Bir çocuk ağladı bu gece soluk bir çerçevede
Kaç zamanın takvim yaprakları dökülmüş
Pencerelerde sessiz parmak izleri
Billur bir ayna ki kaç parça dalgın bakışlardan
Küf kokulu odalarda sürgün edilmiş anılar

Bir uzak günebakan küstüm çiçeklerinden
Bütün sevgiler ağlama nöbeti sergisinde
Kendisini arayan sönmüşken bir yanda ışıkları

Kapılarda yarısı kopuk at nalı nazarönler bakışlarda
Küf kokulu odaların sessizliğine kapatılmış.
Bir tren sesinden kaç tünel ötesinde sallanan mendiller
Unutulmuş sabahlarda yarım görülen dalgın düşler
Bahçe kuyusunda kendine sorgucu ayın ondördü
Susuz derinliğe tutuklu kalmış zamanın kurgusunda

Bir çocuk ağladı bu gece soluk bir çerçevede
Billur aynalar ki kaç parça dalgın bakışlardan
Küf kokulu odalarda kalan sevgilerde ben kime yansam…

Neşet KARAÇALTI
Ayvalık 26 Haziran 2012