BEN VAR YA
BEN VAR YA
Sözüm nereye ulaşır Çok kapılar çok odalara açılırken Hançerlenmiş bir aklın firarıyım Nehirlerim, derelerim, çağlayanlarım Yastadır, çığlıktadır, ağıttadır Ben var ya, ben Yayı kopmuş bir ok gibiyim Kuşlar bana küsmesin Badem çiçekleri açmadı bu mevsim Trenler beni almadan gitti İstasyonlarda atılmış bilet kaldım Soğuk bekleme salonları Katran karası gibi üzerime döküldü Dilim paslandı, sözler üşüdü Mavisini yitirdi bulutlar İnsan kendine yalnız Kendi aklının delisidir Bundandır sözün yokuşlarında kalmam Kuruyan toprakların ağustosuyum sayın Yörük çadırlarında unutulmuş bir şiir kaldım Yaktığınız ormanlara atın beni Neşet KARAÇALTI |