9
Yorum
24
Beğeni
0,0
Puan
1070
Okunma
Aynaya baktığında gözlerinde aradığı ışığı göremediği zaman üzülür insan
Gerçi aynaya bakmaya ihtiyacı da yoktur ya
Üzüntüsünü kaleme almak isteyince bocalar neyi nasıl yazacağını bilemeyince dönüp kendine sitem etmek için başka bir şiir yazar:)
İşte o misaldir bu şiir.
Doğrultmaya çalışma kaburga küreğimi
Hadi bir söz söyle de dağlasın yüreğimi
Bıkmadın mı; sen hala başıbozuk tozmaktan?
Bıkmadın mı; yıllardır susuz kuyu kazmaktan?
Mesnetsiz duyguları dize diye yazmaktan!
Yıkık dökük yapısı andırır viraneyi
Dinlemekten usandım hep aynı teraneyi
Şiir mi dedin heyhat! Çoğu boş çoğu bayat
Toplayıp bir araya ister yak istersen at
Ne masal ne hikâye şiir hayattır hayat!
Değil mi ki gönülden bir numune taşıyor
Aşığın kaleminde ne şiirler yaşıyor
Hiç yazma yazacaksan, kelamı; zorlamayla
Ateş de değildir ki parlasın harlamayla
Hıfzın dağarcığında olur mu; turlamayla?
Bu kadar düşünmeyle âlim olunur âlim!
Gel vazgeç bu sevdadan etme kendine zülüm
//Dedim de demeseydim dudakları büzüştü
Öyle bir söz etti ki nutkumun dili düştü!//
10 Ocak 2016
Cevap Yaz