acıları boşaltan güçlü ruhum
zorlama kendin bu denli
aynaların gösterdiği gibi her şey apak
birbirine tutkun sevgiliye de benzemiyor hiçbir şey
hiçbir şey- şey bile değil

hayalini oynadım bütün rollerini hayatın
bana da inanma inancın da yitirme sakın
aradığın bende- bende yokum yalandı her bir şey
yüklediğim acılar hiçbiri
hiçbiri bana ait değildi bile hiçbiri
yoldan geçerken topladım
sessizlerin elinden çaldım
boşalttın sandım geniş boşluğun var sandım
üzdüm-mü seni yoksa
af dileyebilirim

bitmedi verimli ovalar at başı dağları memleketin
lekesini temizledim yenlerin
eril insan toplulukları mezat’a çıkmadı henüz
siyah karanlıklara diktim mumlarım
şafak söker sökmez ışıldayacak göreceksin
ilk senin pervazına konacak kuşlar pencerenin

kış kuraklığı da bunaltmasın
körebe oynayan sönük yıldızlarda
mahşeri kalabaklarda ürkütmesin
gözler aralı bakışanlar gördüm düşümde

geliyorum sana yarı geceden sonra
yarın senle benim- bizim- hepimizin
insan kimilerimizin
seviyorum seni ey ruhumun düş- lemi
senide seviyorum doğru yerde ki insanlık
hazır olduğunda çağır gelirim
göçüyorum çok bekletme şimali
29.12.2015 22.10 anlık