SON TUFANA SON GEMİGayretli ustaların çekiç sesleri Vınlıyor kulağımda Kayboldum bulut ağında Tufan arifesi yüreğim Yalnızlığın içimizde Nasıl haykırsak İnşa edilen son gemiyi mi kırsak Başımızda bulutlar fırıl fırıl Altıncı, yedinci duyuyu tatmış Çok azizler besbelli Erdemli oluşları yükselişinden belli Önce munisçe gelirler Aldıklarını verirler Bilirler, açları, tokları Bağrı yanık muhtaçları Yayla gönül onlardadır Apansız kapatır gökyüzünü Sevgi kulaçları Siyahı, morcası, kızılcası Yıldızların toprak kokan yakın dünyası Aşkını bu kadar kim bekler? Kansın diye susuzluğa çiçekler Güneşle yüz yüze Dereden, tepeden, denizden Davet üzre gelenler Bir muştuyu yaşarlar sarmaş-dolaş Dişlileri yok, kenetlenirler Taç olup baş döndürürler Bazen an, bazen doyasıya vuslattır yaşanan Seninde saçlarını ıslatan yağmurdur, bilirim Aşında buzdur donan. Ürkek bir kuştur sanırsın, kar Avuçlarına konan Geceleri birileri böler uykunu Şimşektir dualı yalnızlığına çıkan Beyninde dolaşır falcı buğusu Yeniden mi göklere çekilecek sevgilerin Bir kurt mudur umutların Uzaklarda dağa çıkan No’lur at yorganını üstünden Yemin kıl beyaz muratlara Martılarla el çırp diri sabahlara Güzel giyin, güzel kuşan Bay bay et karanlıklara Bırak, kıskansın ne kadarsa kalbi kara Söyle ! Elde ne var ki kalan Göreceksin o an. Göklerden gözlerine yıldızlardır boşalan Eksilmeyecek kahkahan Durma ! Atıl koluna sevgilerin Bak, ay öpüyor bulutları alnından Haydi koş pencerene Kurtul deli yalnızlıktan Senin gibi niceler gözyaşlarında yıkanan; Mahsun koyma bahçemizi Güllerimiz..Boynu bükük ıslanan Bak ! Kesildi çekiçlerin sesleri Boğazladım ustaları sıradan Vuslat bahçelerinde eğer sen “Billah !” İnşa ettirmem Nuh’un gemisini Son tufana son gemimiz,sen Yalnızlığımızın alnından öpsen Hayrettin YAZICI |
tebrikler.