Senin rengin siyah olmalı gözlerin gibi.
Yakmalı içine çektikçe.
Hasret kaldığım sürgün gibi.
Acı vermeli sevdikçe.

Kirlenme diye siyahı seçtim.
Seni gördüm orada.
Kırıldıkça açılır rengi.
Sanki bir renk değil gibi.

Gökyüzü de kararır,onunda var siyahı.
Sükuneti içinde saklı.
Bilemezsin ne kadar koyu olduğumu benim.
Bütün hüzünlerin üstüne çöken tek rengim.

Aydınlığın yokluğunu saymayıp.
Sana gece dedim.

Aman laf etme siyaha,
Gök duyar,gece üstüne alınır.
Varlığın rengisin sen.
Sonra ne hesap veririm karıncaya.
Ya ayrılık namesi atarsa?
Nasıl engel olayım ay’a.

Gitmesin hiçbir siyah.
Gözlerin gibi.
Hatta aydınlatmalı iyice,
Mesela bir deniz feneri.
Siyah aydınlatır mı deme.
Bir kere ağlarsa eğer.
Yakar bütün geceleri.

Ağlama sakın yakarsın geceleri.
Ama akarsa bir damla yaş.
Sessiz olmasın hıçkırıkların.
Yeni doğmuş bir bebek gibi.
Islanmaya başlayınca bedenin.
Hissedilsin tüm evrende yerin.

Ben sendeki siyahı sevdim.
Martılar gökyüzünde ki
Ben sen kirlenme diye siyahı seçtim.
Ama martılar beyaz.

Ben senin için siyahı sevdim.
Ama diğerleri renk bile diyemedi.
Daim olsun karanlığın.
O etmedi bir kere ah..
Çünkü ölümün rengi beyaz.
Ölümden sonrası siyah.